Op voorhand leek er perspectief in te zitten, een coalitieakkoord vol zinsneden en verwijzingen naar ‘breed draagvlak in de raad’ en ‘samen werken aan uitdagingen’. Hoe er aan het eind van de avond toch diepe loopgraven tussen de coalitie- en oppositiebankjes aangelegd waren, daarvoor mag eenieder die donderdag deelnam aan het debat nog eens goed in de spiegel kijken.
Het coalitieakkoord stond vooraan op de agenda. Een lange opsomming aan ambities, uitdagingen en voornemens zonder veel toelichting. Dat was ook niet te verwachten, daarvoor kunnen we binnenkort bij het collegeprogramma terecht. Toch waren er een aantal zaken die even aangetipt mochten worden.
Bezuinigingen, en forse ook. Dat zal voor menigeen niet zo’n welkome verrassing zijn geweest. Immers: had de meerderheid zijn stem niet toevertrouwd aan die partijen die zich in campagne op de borst klopten met hun ‘solide financiële beleid’? Dat er dan na 21 maart ineens meer dan een miljoen gevonden moet worden om de tekorten te dekken is op zijn zachtst gezegd opmerkelijk.
De coalitie reageerde als de gebeten hond, het financiële tekort was immers totaal geen geheim. Dat de argumentatie voor deze ‘openbaarheid’ gevonden moest worden in de gemeentelijke begroting en de vergadering daarover is dan wel heel summier. Een heel select politiek gezelschap zal deze feiten gekend hebben, maar dat is toch een andere doelgroep dan de lezers van het flyermateriaal uit de campagne, waar er met geen woord gerept werd over de slechte vooruitzichten. Als dat openbaarheid is, dan was de Titanic een prima schip.Zolang je de ijsbergen maar wegdenkt.
Een ander hangijzer waar wel over besloten kon worden was de voorgenomen commissiestructuur. Ter elfder ure en zonder overleg noch waarschuwing vooraf werd medegedeeld dat er een voorstel kwam om het aantal burgercommissieleden in te perken. Das vreemd: er leefden geen grote bezwaren over het functioneren van de commissies.
Sterker nog, een week voor de verkiezingen werd er nog met alle commissieleden getoast, ervaringen uitgewisseld en successen gevierd. Ook op deze avond, geen woord over inperking. In het raadsdebat bleken vooral cijfermatige of procedurele argumenten de boventoon te voeren bij de coalitie. Dat Beek meer burgercommissieleden dan raadsleden had was toch wel heel vreemd en ongewenst. Zouden de benoemde commissieleden dan de boventoon voeren boven de gekozen raadsleden? Ik kan mij zulke situaties niet herinneren.
Sterker nog: van zo’n stemverhouding is geen enkele sprake, het advies vanuit de commissie om een agendapunt te bespreken of in de raad alleen af te hameren geschiedt immers per fractie! Niks stemverhouding, afspiegeling van de verkiezingsuitslag of evenwicht tussen raadsleden en commissieleden.
Als Progressief Beek hebben we, samen met de andere oppositiefracties van VVD en SBB, nog geprobeerd enige nuance aan te brengen. Dat er anders vergaderd kan of mag worden, prima. Dat stond ook donderdagavond eigenlijk niet ter discussie. Maar stante pede en zonder overleg plekken schrappen en kleine fracties benadelen, das geen fatsoen.
Maar helaas, onze oproep om in de vergaderwerkgroep tot een echt nieuwe vergaderstructuur te komen en tot die tijd alles bij het oude te laten werd niet gehoord. Sterker nog, een inhoudelijk debat over hoe wij in Beek willen vergaderen en besluiten kwam ook niet van de grond.
Dat wij ons, samen met VVD en SBB, genoodzaakt zagen om ons voorlopig af te melden voor commissievergaderingen heeft niets met rancune te maken. Wellicht is het in kleinere groepen ook efficiënter vergaderen, en is daar niets mis mee. Maar op deze schofferende manier het overwicht dat de coalitie met haar meerderheid heeft erdoor drukken is geen manier van werken. Daar passen wij voor.